۵۴۳

بهش بگیدبیاد ، که دلم نمیرسه به فردا...

۵۴۲

خدایا؛

خیال کردم که این گوشه کنارا

یکی داره هوای کار ما را

۵۴۱

《الله گونون بو یُرگون وقتینه.... 》

خدایا خودت در قرآن به ساعاتی از روز و شب قسم خورده ای که یعنی بعصی وقت ها دعا به استجابت نزدیک تر است.

قسم به روز روشن چون برآید...

قسم به شب هنگامی که آرام گیرد...

قسم به صبح چون دم  زند...

خدایا به این لحظه خسته غروب قسم که گره از کارش باز کنی.

آمین 

۵۴۰

خدایا مطمئنی که ما رو با پیامبرای اولوالعزمت اشتباه نگرفته ای؟

این حجم از آزمایش و بلا و امتحان واسه بنده های عادیت آخه؟

۵۳۹

کسی که شیره جان می مکید من بودم

کسی که روح به تنم می دمید، مادر بود

* این روزها منم که دارم از شیره جان و روحم به او می بخشم و از روح و جسم خسته ام مایه میزارم تا روح زندگی رو بهش برگردونم.

۵۳۸

روبه روم ، شب و سیاهی

بی کسی پشت سرم

دارم از نفس میفتم...

۷۳۷

دور و برمان خلوت می شود از آدم هایی که بود و نبودشان برایمان فرقی نمی کرد.

۷۳۶

پیش از آن برم بنشین

کز میانه برخیزم

۷۳۵

الحمدلله برای سلامتی بعد از بیماری
و عافیت بعد از بلا
و آرامش بعد از طوفان

۷۳۴

سالی که گذشت چیزهایی رو تجربه کردم که هیچ وقت فکرش رو هم نمی کردم.چیزهایی که حتی نمی تونم بیانشون کنم.

از آدمها چیزهایی دیدم که باورش برام سخت بود. انگار یک  نقاب از روی همه چیز و همه کس برداشته شده .

 و شوکه شده ام واقعیتش. یک شکل دیگه زندگی رو تجربه می کنم انگار. همه چیز وارونه شده انگار. توی یک سرگیجه گرفتار شدم انگار.

آدم ها آدم ها آدم ها... معماهای حل نشدنی... موجودات ناشناخته...صدها چهره دارند انگار...هیچ وقت نشناخته بودمشون

تمام رشته هایی که قلبم رو بهشون متصل می کرد پاره شده انگار...انگار...انگار

سرگبجه...سرگیجه...سرگیجه

بیمارستان که بودیم آماده بودم برای رفتن. هیچ ترسی نداشتم. هیچ چیزی که من و به زندگی پیوند بده نمونده . هیچ کس...هیچ چیز...هیچ

سبک شده بودم... جدا...بریده...گسیخته

پایان این داستان شاید نزدیکه