توی داستان حضرت موسی یه جایی هست که موسی یک نفر رو غیرعمد کشته و از شهر و دیارش آواره شده ، توی اون لحطه ای که هیچ کس و هیچ جایی برای پناه بردن نداره دعا میکنه :
" رب إنی لما أنزلت إلی من خیر فقیر "
یعنی خدایا به هر خیری که برایم بفرستی محتاجم .
و بعد خداوند توی اون شهر و دیار غربت، موسی رو سر و سامان میده.
خدایا حالا من برای برادرم " رب انی ..." می خوانم. به امید اینکه برایم اجابت کنی همانگونه که برای حضرت موسی اجابت کردی.
که تو بر بندگانت مهربانی.
ناتانائیل ، همچنان که می گذری ، به همه چیز نگاه کن و در هیچ جا درنگ مکن. به خود بگو که تنها خداست که گذرا نیست.
《 تنها خداست که گذرا نیست.》
یا عزیز یا عزیز یاعزیز
ذلّت بعظمتک جمیع خلقک
فکفنی شرّ خلقک
و در صدر اون "خلقک" من رو از شر خودم و حماقت هام حفظ کن. آمین
خدایا رفتار و گفتارم را مناسب و شایسته سن و سال و موهای سفیدی که روی سرم روییده اند بگردان. آمین !
انت الذی احسنتَ
انت الذی رزقتَ
انت الذی وفقتَ
انت الذی اعطیتَ
انت الذی اغنیتَ
انت الذی اویتَ
انت الذی کفیتَ
انت الذی هدیتَ
انت الذی سترتَ
انت الذی غفرتَ
انت الذی مکّنتَ
انت الذی اعززتَ
انت الذی شفیتَ
انت الذی عافیتَ
تویی که احسانم کردی
تویی که روزیم دادی
تویی که توفیقم دادی
تویی که عطایم کردی
تویی که بی نیازم کردی
تویی که پناهم دادی
تویی که کفایتم کردی
تویی که هدایتم کردی
تویی که بدیهایم را پوشاندی
تویی که مرا بخشیدی
تویی که مکنتم بخشیدی
تویی که عزتم دادی
تویی که شفایم دادی
تویی که عافیتم دادی
انا الذی أسأتُ
انا الذی أخطأتُ
انا الذی جهلتُ
انا الذی غفلتُ
انا الذی سهوتُ
انا الذی تعمّدتُ
انا الذی وعدتُ
انا الذی أخلفتُ
منم که بدی کردم
منم که خطا کردم
منم که نادانی کردم
منم که غفلت کردم
منم که سهوا خطا کردم
منم که به عمد گناه کردم
منم که وعده دادم
منم که خلف وعده کردم
ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ (تنها) وا نگذاشته
همیشه کنارتان خواهد ماند.